De herfst is een tijd van loslaten. Jezelf vrij maken van alles wat je niet meer dient. De onstuimigheid van de herfst komt overeen met de onstuimigheid van je geest in deze tijd van het jaar. De zonnige lange avonden zijn voorbij, buiten wordt het natter en kouder. We gaan meer naar binnen, letterlijk en figuurlijk. We zijn ook meer alleen of in beperkt gezelschap.

Ik ben zelf aan het opruimen geslagen; Mijn handen gaan letterlijk door de spullen in mijn huis. Wat is nog passend en wat niet meer. Ik ga ook door mijn kledingkast: wat past nog wel en wat past niet meer.

Omdat de kinderen uit huis zijn passeren heel wat oude herinneringen mijn handen. Verkleedkleren van de kindertijd, verkleedkleren voor de thema feestjes bij de studie, tekeningen waarin ik de allerliefste ben en schrijven uit de puberteit waarin ik de meest vreselijke ben. Foto’s van alle levensfasen. Herinneringen en emoties. Zij zijn hun eigen leven begonnen, hebben de blaadjes van hun jeugd laten vallen. En hier zit ik dan met door hen achtergelaten herinneringen en ballast.

En terwijl mijn handen door alle spullen en kleding gaan, en de spullen en kleding door mijn handen, komen herinneringen boven en laat ik ook op emotioneel gebied van alles los. Zuiver ik mijn hoofd en hart van gevoelens en sentimenten die niet meer passen, die mij mezelf te veel laten aanpassen of die me mijn pas laten inhouden. Ik besef dat ik het niet meer passend wil maken; Het past of het past niet. En net als met alle spullen die ik opruim of inruim, doe ik dat ook met mijn eigen leven.

Want hoe vaak en hoe lang heb ik me klein gehouden, heb ik me aangepast aan de levensfasen van mijn kinderen, aan hun behoeften, hun noden, hun groei en fasen. Met liefde liet ik mijn eigen behoeften en wensen, rust en ruimte varen om die van hun ruimte te geven, te financieren of op andere wijzen te ondersteunen. Te vaak en te veel heb ik mezelf opzij gezet om de ander de ruimte te geven, terwijl de ander geen ruimte had voor mij. Juist nu ze op zichzelf zijn gaan wonen en hun eigen plek in de wereld in gaan nemen, laten ze me zien hoe weinig ruimte ik nam voor mezelf; letterlijk, want de zolder en garage staan vol met spullen die niet van mij zijn en met gemak achtergelaten.

Tijd om ruimte te creeren. Tijd om op te ruimen. Tijd om het huis en mijn hart te zuiveren van rommel en overbodigheden, van onprettige gevoelens. Het klopt of het klopt niet. Het past of het past niet. En als het klopt en als het past dan is niets verlies en alles winst, dan is er meer ruimte om te verdiepen in mijzelf en opnieuw te ontdekken wie ik altijd al was. Ouders geven, kinderen nemen. Mijn kinderen zijn volwassen nu, zijn uitgevlogen en nemen hun eigen ruimte in de wereld in. Tijd voor mijn eigen expansie. Het mag groter, vrijer en dicht bij mezelf.

Mijn blaadjes verkleuren al en ik laat al heel wat blaadjes vallen. Synchroon met de herfst en synchroon met mijn levensfase. In liefde naar mezelf en met liefde naar mijn kinderen.