Marie Jose

Rouw is AU!

Verdriet is meedogenloos en pijnlijk. Rouw ontstaat niet alleen bij het overlijden van een geliefde of vriend; rouwen doe je ook na een echtscheiding en als relaties uit elkaar vallen. Ook als je kansen aan je voorbij ziet gaan of je baan verliest of je je dromen moet opgeven, dan rouw je. Als je ernstig ziek wordt of langdurig chronisch ziek bent met geen uitzicht op verbetering, dan rouw je om het verlies van gezondheid en een levenswijze. Rouw is AU.

Toch is er voor rouw maar weinig begrip in de samenleving. Rouw maakt je kwetsbaar, machteloos. Rouw laat je zoeken naar antwoorden, naar een verlossing van de pijn als is het maar voor even. Rouw maakt dat je je verzwakt voelt, onzeker, ongegrond en angstig.

Rouw is ook fysiek. Je fysiologie is anders dan wanneer je gelukkig en tevreden bent. Het lijf meldt zich, je energie level gaat omlaag.

Ook in mijn praktijk kom ik veel in aanraking met rouw.

Een toevoeging aan de de pijn van rouw is het onbegrip en soms zelfs agressie van de buitenwereld. Deze buitenwereld betreft vaak familieleden die het maar moeilijk vinden om te horen over de fysieke en mentale pijn van de rouwende. Die de vermoeidheid, het gebrek aan energie nogal snel uitleggen als luiheid of het vragen om aandacht. Of zij beschuldigen de rouwende van egoisme of manipulatie. Ook zijn er familieleden die hun eigen ongemak plaatsen boven de rouw van deze persoon.

Ook in mijn eigen beroepsgroep hoor ik de lichaam-geest reactie van rouw uitgelegd worden als een ‘onverwerkt trauma uit de jeugd’ of ‘het loslaten van opgekropte emoties’. Er wordt zelfs geopperd dat deze omstandigheid je laat zien dat’ je nu eindelijk eens aan jezelf mag gaan werken’. Dan ervaar ik toch een sterke plaatsvervangende schaamte. Ik ben de eerste die naar de psychosomatiek van een klacht gaat kijken, maar in geval van rouw is dit totaal ongepast.

Rouw is geen ziekte, rouw is geen mentaal probleem. Rouw is therapeutisch ook niet op te lossen. Rouw is iets dat je dient te eren; de rouwende heeft behoefte aan zachtheid, begrip, een luisterend oor, het gevoel er niet alleen voor te staan. Rouw mag in de therapie centraal staan, zonder te zoeken naar een oplossing.

De pijn van rouw is niet therapeutisch weg te krijgen, de pijn van rouw is levenslang. Deze pijn kan therapeutisch behandeld worden door de rouwende te bekrachtigen dat hij of zij de pijn kan (gaan leren) dragen. Sterk genoeg is om het een plekje te geven.

Zoals Tim Lawrence zei: “Sommige dingen in het leven kunnen niet worden opgelost. Ze kunnen alleen gedragen worden.”

Durf rouw toe te laten in het leven, jouw rouw of die van een ander. Weglopen van pijn is geen optie, weglopen van de pijn van een ander maakt de pijn voor de rouwende alleen maar groter en jouw angst voor pijn zal groeien.

Sommige dingen in het leven kunnen alleen maar omarmd worden of je dat nu prettig vind of niet.

 


Familie – een gedwongen verhouding

Als we alle kerstfilms mogen geloven, de Amerikaanse mythes en idealen, waar we veelvuldig mee worden overspoeld, dan zou familie een onlosmakelijke band moeten zijn. Mensen die onvoorwaardelijk van je houden en er voor je zijn als je ze nodig hebt.

“De familie als hoeksteen van de samenleving” is een wat meer Nederlandse uitdrukking. Maar wat wordt daar nu eigenlijk mee bedoeld?

Maar weinig mensen weten waar de uitdrukking ‘het gezin is de hoeksteen van de samenleving’ vandaan komt. In de 14de en 15de eeuw werd het gezin in gebieden met een razendsnelle verstedelijking gepromoot als cement van de nieuwe maatschappij. Als model daarvoor diende de Heilige Familie: de vrome Jozef, moeder Maria en het gezellige jongetje Jezus. Hun deugdzame en liefderijke omgang met elkaar diende als voorbeeld voor een nieuwe, burgerlijke moraal. Hand in hand hiermee werden volksprenten gemaakt over bij uitstek onheilige gezinnen. Deze dienden als waarschuwing. Ordinaire, chaotische, egocentrische, overspelige, agressieve of veel te sukkelige huwelijkspartners krijgen kinderen die voor het leven het rechte spoor bijster zijn.


Vanuit de vertrouwelijke gesprekken in mijn praktijk weet ik dat veel mensen worstelen met hetzelfde concept. Het ideaaltypisch denken rond het thema familie maakt dat we er eigenlijk niets negatiefs over mogen zeggen, denken of voelen. Er schuldgevoel ontstaat en zelftwijfel als we dat wel doen. Er zijn velen die worstelen met hun vader, moeder, broer of zus. Die moed moeten verzamelen om weer naar het zoveelste familie diner of feestje te moeten. Die meerdere keren tot 10 moeten tellen en zichzelf voor moeten houden dat er na het verplichte familie samenzijn weer de ruimte ontstaat om gewoon jezelf te zijn. Die op eieren lopen, op hun tenen lopen of op hun tong bijten in de familie omgang. Met name rond de feestmaanden wordt er een toename in stress ervaren omdat er weer aan een verplichting moet worden voldaan, weer een toneelstukje moeten worden gaan opgevoerd.

En dat allemaal om tegemoet te komen aan dat ideaalbeeld van familie, om het heilige huisje dat familie heet niet te verstoren. Niemand wil de uitzondering zijn, niemand het mikpunt van de agressie die vrijkomt als je dit benoemt of probeert je er aan te onttrekken.
En misschien ontstaat er juist zoveel agressie rond dit onderwerp omdat iedereen zich hier eigenlijk wel aan wil onttrekken…. of misschien de angst heeft dat zijn of haar familie zich aan hem of haar onttrekt. Daarom lopen we op onze tenen en bijten we op onze tong; allemaal om aan het ideaalbeeld naar buiten te voldoen.

We worden dus steeds slimmer in het ontwijken van het onderwerp of het ontwijken van de situatie. We gaan ook met zijn allen steeds vaker op vakantie met Pasen en Kerst met ons eigen gezin (met of zonder kinderen) om de familiestress te ontlopen. Met de drukke agenda’s van nu kunnen we ook studie, werk of andere niet te ontkomen verplichtingen aanvoeren om ons vrij te kunnen kletsen van de ideale familie samenkomsten. En toch blijven we met z’n allen vasthouden aan het ideaalconcept “familie” en beoordelen en veroordelen we anderen die niet aan het ideaalplaatje voldoen.

Zo zetten we dit ideaalbeeld ook door naar onze eigen gezinnen. Onze partner en onze kinderen. Ons eigen gezin wordt dan ons ideaal. Vele huwelijken eindigen echter in een scheiding en laat de kinderen buiten het ideaalbeeld vallen. Omgangsregelingen, nieuwe partners, kinderen van de nieuwe partner, nieuwe woonsituatie, nieuwe woonomgeving, nieuwe regels en omstandigheden. En dat niet bij één ouder, maar vaak bij beide ouders.

Waarom blijven we dan vasthouden aan het ideaalbeeld van familie en gezin?

Ik begrijp de verwarring bij velen. Nog extra omdat in vele gevallen geen rust komt na de scheiding. De druk van de buitenwereld dat je aan het ideaalbeeld moet voldoen, leidt tot de vraag van velen: “Wat is familie dan?” Juist een terechte vraag na een scheiding. Grootouders, schoonouders, zwagers en schoonzussen, neven en nichten die niet meer op bezoek komen of je uitnodigen. Die je dwingen tot het ideaalbeeld van die familie en je aanspreken en behandelen op een wijze waarbij je per definitie in de verdediging wordt geduwd. Of families die nooit meer iets van zich laten horen. Natuurlijk leidt dat tot een verward zelfbeeld. Als mensen je alleen kunnen benaderen vanuit dat heilige huisje van familie en geen openheid bieden tot een ander perspectief dan ga je je vanzelf de uitzondering voelen. Degene die niet meeloopt in de pas.

Er zijn een heleboel redenen te verzinnen waarom kinderen geen contact wensen met hun ouder of ouders, met hun familie, buiten dat ideaaltypisch denken: mishandeling en geweld, misbruik, verraad, een kind benadelen t.a.v. andere kinderen, verslaving, aanhoudend conflict tussen ouders na scheiding. Dan is het sociaal acceptabel dat een kind (of een ouder) kiest voor een stille weg van vermijding en uitdoving van contact als enig haalbare manier om met elkaar om te gaan omwille van de eigen gemoedsrust en leefbaarheid.

Ook misverstanden, een ander perspectief hebben op gebeurtenissen, andere keuzes maken in het leven, verschillende gevoeligheid aan een incident, een indruk van er niet bij horen of van te veel bemoeizorg, een nieuwe partner die niet ‘klikt’ met de familie, een andere levensbeschouwing hebben en er zijn vast nog meer redenen te bedenken die buiten het ideaaltypisch denken vallen.

Als jij iemand bent die in een familie leeft waar onvoorwaardelijke liefde en acceptatie altijd aanwezig is, proficiat! Je hebt aan het ideaalbeeld voldaan. Maar misschien wil je juist daarom open naar anderen kijken, open naar anderen luisteren en je liefde en acceptatie zonder de aangeleerde kaders toepassen op de mensen die je ontmoet. Stel open vragen, zoals: “Hoe is het met je?” “Ben je gelukkig?” “Ben je tevreden?” “Kan ik je ergens mee helpen?”

Te veel mensen blijven oordelen en veroordelen vanuit aangeleerde ideaaltypen, zijn niet open-minded en zeker niet open-hearted. Denk dan eens na of jij wel eerlijk bent naar jezelf? Ben je er zeker van dat je je benadering naar een ander baseert op oprechte belangstelling? Of doe je dat meer vanuit je eigen angsten? Zoals de angst het contact met je kinderen te verliezen? Of angst voor de veroordeling van anderen als je geen contact meer hebt met familie? Blijf je op je tenen lopen? Blijf je op je tong bijten? Blijf je liegen tegen jezelf?

Als er geen openheid kan zijn in gesprek naar elkaar, als je de ander de ruimte niet kunt geven, dan is er geen sprake van oprechte belangstelling, dan ben je gevallen voor het dogma “het gezin als hoeksteen van de samenleving”.

In onze hectische maatschappij zijn de meeste mensen vooral druk in hun hoofd. Denken, overdenken, analyseren, over analyseren. Van takenlijsten, toekomstdromen, dagdromen, beren op de weg zien, het verleden herbeleven…. Noem het maar op. Dat hoofd staat geen seconde stil en staat onze beleving van rust danig in de weg.


Wanneer we ontdekken dat dit niet is wat we willen, dat dit ons geen heil brengt, gaan we op zoek naar een betere methode. De weg naar binnen, het ontdekken wat je nu echt wil, wie je nu echt bent, wat jouw persoonlijke waarden en normen zijn, is dan de eerstvolgende weg. (Spiritualiteit is immers niets meer dan zelfkennis.)

Door in het hoofd te blijven, onze energie naar boven te brengen naar het denken, gaan we voorbij aan de gronding. Alles start bij je voeten op de aarde. Bewust landen in het hier en nu.
Een goede gronding ondersteunt je skelet in de juiste stapeling waardoor je steviger en evenwichtiger staat. Gronding vermindert chronische pijn, vermindert stress en angst, helpt ontstekingen te verminderen, laat je bloeddruk dalen, verbetert je bloedsomloop. Koude handen en koude voeten zijn al een sterk signaal dat je onvoldoende bent gegrond. Ook hoofdpijn vermindert of verdwijnt bij een goede gronding. Gronding helpt je meer energie te ervaren, beter te slapen en je minder licht in je hoofd te voelen. Gronding werkt helend. Hoe dieper de gronding hoe meer heling. Hoe dieper de gronding hoe beter de energieverdeling in je lichaam. Je voelt je sterk, evenwichtig, energieker en gezonder.


Alleen al een goede gronding maakt dat je de ruis van buitenaf de ruis van buitenaf kunt laten zijn en je er niet meer door laat meevoeren of leiden. Alleen goede gronding al, brengt je dichter bij jezelf, maakt dat je het leven als plezieriger en energieker ervaart.

Triggers

Triggers zijn mechanismen die processen in gang zetten. Als je ergens door wordt getriggerd kan dat positief of negatief zijn. Een trigger is als het ware een rode vlag die ons attent maakt om op te letten. Bij positieve triggers resoneert bepaalde informatie met ons omdat het aansluit op wat we nodig hebben of ons bevestigd in wat we al vinden. Het trekt onze aandacht naar dat wat aansluit op waar we al mee bezig zijn.

Negatieve triggers hebben we ook allemaal. Vanuit aangeleerde of overgeleverde patronen behoeden we onszelf voor gevaar. Een ezel stoot zich immers niet tweemaal aan dezelfde steen. Zo’n trigger noem je een overleefmechanisme. In een overleefmechanisme neem je afstand van je gevoel en neem je het “trauma” aan als een onderdeel van je identiteit.

Als er in je jeugd vaak tegen je gezegd is: “Maar jij bent ook zo gevoelig” of “maar jij reageert altijd zo overdreven” of “maar jij bent ook te slim voor mij” dan voel je je afgewezen, of in ieder geval dát deel in jou dat de vragen heeft gesteld of gezorgd heeft voor die emotionele reactie. De afwijzing wordt dan verpakt als overleefmechanisme en wordt een onderdeel van je identiteit. Als je je afgewezen voelt, dan verander je je identiteit in het overleefmechanisme “Ik ben afwijzing”.  In de projectie daarvan zul je dus ook altijd in aanraking komen met mensen die je “afwijzen”, die kritische of aanvallende vragen zullen stellen aan je. Dit wordt een patroon.

Als je weggaat bij je gevoel creëer je overleefmechanismen, patronen die je telkens opnieuw hetzelfde gevoel laten herbeleven (karmische cirkel). De kunst is dus om je authenticiteit, die persoon die je werkelijk bent, te gaan bemeesteren. Want wat heb jij ooit over jezelf bedacht, of wat ben je ooit over jezelf gaan geloven. Wat heb je ooit aangenomen over jezelf dat eigenlijk geen onderdeel van jou is, maar een afwijzing van je eigen gevoel resulterende in een overleefmechanisme? Wat klopt niet? Wie ben je werkelijk?

Door inzicht te krijgen in jezelf, je overleefmechanismen te herkennen, kun je je patronen gaan doorbreken. NEI en energetisch werk zijn daar prachtige hulpmiddelen bij. 

Door onbewuste reacties bewust te maken, krijg je inzicht in je eigen patronen, je eigen overleefmechanismen. Met dat inzicht kun je negatieve patronen omzetten naar positieve patronen waardoor je steeds dieper in jezelf de inzichten kunt verkrijgen die jou helpen bij het vaststellen van je eigen authenticiteit. Je helpen om te weten wie je bent en waar je voor staat.

De triggers zullen nooit verdwijnen, maar je kunt nu wel kiezen om je aandacht te richten naar een andere gedachte, een ander patroon dan die je eerder onbewust liet reageren. Een prachtige handgreep in het staande houden van jezelf.

Hulp bij nodig? Maak een afspraak: https://www.reiju-tai.nl/contact/

Welkom 2023!


2023 is in de numerologie een 7 jaar (2+2+3=7). De 7 staat voor rust, vertrouwen, wijsheid, bezinning en praten. Een tijd van reflectie dus.
Tijd nemen voor jouw eigen reflectie is waardevol. Samen met je gezin of team even stilstaan en reflecteren, zorgt naast inzicht, ook voor veel verbinding. Doordat we onze maskers afzetten en vanuit meer openheid, authenticiteit en kwetsbaarheid reflecteren, ontstaat er een diepere connectie met ons eigen échte ik en die échte ander. En dat is na de laatste jaren wel nodig. Er werden in 2022 al de nodige maskers afgezet; Nogal wat iconen vielen van hun voetstuk met grensoverschrijdend gedrag, kopstukken werden betrapt op het verzwijgen of verdraaien van de waarheid en wanneer daarmee geconfronteerd (reflectie) ontbrak het hen aan actieve herinneringen; weigerden ze de verantwoordelijkheid te nemen of legden ze simpelweg de wet naast zich neer als het hen zo uitkwam.


Een 7 jaar zet ons aan tot reflectie zodat we opnieuw kunnen gaan bepalen wat onze eigen waarden zijn voor onze samenleving, organisatie of familie. Er zal dus nog wel meer boven tafel komen wat verborgen is gebleven.


Voor jou persoonlijk is het de tijd om je eigen masker af te zetten, te gaan durven staan voor wie je bent en wat je beweegt in respect en geduld naar de ander.


Jezelf anders voordoen dan je bent, jezelf conformeren naar wat een ander van je wil zien geeft stress. Het masker dat je opzet en het harnas dat je jezelf aanmeet gaat steeds meer gewicht dragen. Geen wonder dat je zo moe bent, vage fysieke klachten ontwikkelt (of erger) of mentaal het gewicht niet meer kunt dragen…
Tijd om te reflecteren: Waar ben je niet eerlijk naar jezelf? Waar en wanneer maak je jezelf kleiner dan je bent? Waar lieg je naar jezelf om te voldoen aan het beeld van de ander? Of aan het opgelegde beeld vanuit je opvoeding?


Tijd om het masker af te leggen. NEI therapie kan je daarbij helpen evenals energetische behandelvormen. Ben jij klaar om jezelf volledig aan te kijken? Maak dan een afspraak: Contact | Ik beantwoord graag persoonlijk uw vragen | Reiju Tai (reiju-tai.nl)

Ik zie je graag in dit nieuwe jaar!
Energieke groet.

Het belang van ontzuren

Decembermaand = feestmaand en dat doen we dan ook graag. We tafelen veel in december en snoepen nogal eens tussendoor onder de noemer Sinterklaas, Kerstfeest en Oud & Nieuw en de aanvullende verjaardagen en kerstborrels.

 

Ik ben de eerste die zal vertellen hoe gezellig het is om samen te tafelen; Kaarsje op tafel, het mooiste serviesgoed en heerlijke warme gerechten. Of even met collega’s in een relaxte setting in plaats van onder werkdruk. Wijntje of biertje erbij, nog een likeurtje bij de koffie. Genieten!

 

En daarna volgen allerlei (vage) klachten zoals maagzuur, eczeem, vermoeidheid, verkoudheid, blaasontstekingen, nierstenen, p.m.s., eczeem, kalknagels,

hoge bloeddruk, artrose, artritis en jicht, kalknagels, nachtzweten, vaginale schimmels en nog meer.

 

Hoe kan dat nu verband houden met dat heerlijke eten en snoepen dat we doen in de feestmaanden? Het antwoord is eenvoudig: verzuring. En hoe ouder je bent, hoe eerder deze verzuring plaatsvindt.

 

Stress en vermoeidheid, vlees en andere dierlijke eiwitten zorgen voor een verhoogd urinezuur, koffie, rode wijn, zwarte thee zorgen voor een verhoogd looizuur, suikers voor een verhoogd vetzuur, varkensvlees en eieren voor een verhoogd zwavel- en salpeterzuur.

 

Een te zuur lichaam geeft klachten, zuur maakt ziek. Omdat het lichaam te veel van deze zuren niet kan neutraliseren of uitscheiden, worden ze in de verschillende delen van het lichaam opgeslagen. Dat geeft klachten.

Wat kan je doen?

 

  • Drink bij ieder glas wijn, bier of koffie ook een groot glas water.
  • Drink tussen de maaltijden door Alka thee (ontzurende thee).
  • Neem een bad of voetenbad met Alka zout
  • Eet veel groenten.
  • Probeer suiker te vervangen door ongeraffineerde rietsuiker of honing
  • Matig je fruitinname
  • Drink liever geen of zo min mogelijk frisdrank of fruitsapjes
  • Eet de dagen voor en na het feestdiner geen vlees of vis
  • Drink veel water

 

Dit advies geldt natuurlijk ook voor de rest van het jaar. De Japanners noemen ontzuren ook wel verjongen.

 

Alka producten zijn verkrijgbaar op de praktijk.

Advies nodig? Maak een afspraak: https://www.reiju-tai.nl/contact/

Leven in het hier en nu

Wanneer je niet kunt genieten van het moment laat je je leiden door een vervelende gebeurtenis in het verleden dat je angst geeft voor de toekomst. Dimensies zijn niet synchroon. Tijd is een begrip dat in deze situatie al laat zien dat het verleden sterk aanwezig is in het nu en dus ook de toekomst sterk aanwezig is in het nu. Verleden-Heden-Toekomst op dezelfde plaats in hetzelfde moment.

Als je iets pijnlijks of vervelends hebt meegemaakt in het verleden waardoor je nu geen liefde kunt accepteren en de toekomst blokt omdat je bang bent dat het je nog een keer zal gebeuren, leef je in het verleden en de toekomst, maar niet in het nu.

Op zich niet vreemd omdat ons ons hele leven is aangeleerd bezig te zijn met de toekomst. Naar de basisschool gaan, ieder jaar overgaan, diploma halen, middelbare school, ieder jaar overgaan, diploma halen, beroepsopleiding, ieder jaar overgaan, diploma halen, werk zoeken, promotie maken, partner vinden, woonruimte vinden, gezin stichten, iets opzij zetten voor pensioen en studiekosten kinderen.……we zijn altijd zo bezig met het volgende dat we dienen te bereiken, dat we vergeten te genieten van wat er nu gebeurt, vergeten in het nu te zijn.

Vasthouden aan het verleden, schaadt ons nu, doet ons nu pijn. Een onderdeel van heling is begrijpen en aanvaarden dat het verleden voorbij en klaar is. Er is niets dat je kunt veranderen aan wat er gebeurd is en hoe je er op hebt gereageerd. Als je je emotionele gehechtheid aan het verleden los laat en je herinneringen ziet voor wat ze zijn – herinneringen, kun je de ervaringen uit het verleden integreren in je geheel zonder ze een blokkade te laten zijn naar de toekomst.

Hulp daarbij nodig? Maak een afspraak: https://www.reiju-tai.nl/contact/

 

 

De energie van de herfst

De herfst is een tijd van loslaten. Jezelf vrij maken van alles wat je niet meer dient. De onstuimigheid van de herfst komt overeen met de onstuimigheid van je geest in deze tijd van het jaar. De zonnige lange avonden zijn voorbij, buiten wordt het natter en kouder. We gaan meer naar binnen, letterlijk en figuurlijk. We zijn ook meer alleen of in beperkt gezelschap.

 

Ik ben zelf aan het opruimen geslagen; Mijn handen gaan letterlijk door de spullen in mijn huis. Wat is nog passend en wat niet meer. Ik ga ook door mijn kledingkast: wat past nog wel en wat past niet meer.

 

En terwijl mijn handen door alle spullen en kleding gaan, en de spullen en kleding door mijn handen, laat ik ook op emotioneel gebied van alles los. Zuiver ik mijn hoofd en hart van relaties die niet meer passen, die mij mezelf te veel laten aanpassen of die me mijn pas laten inhouden. Ik besef dat ik het niet meer passend wil maken; Het past of het past niet.

En net als met mijn spullen die ik opruim of inruim, doe ik dat ook met mijn relaties.

 

Tijd om naar binnen te gaan. Tijd om op te ruimen. Tijd om het huis en mijn hart te zuiveren van rommel en overbodigheden, van onprettige gevoelens. Het klopt of het klopt niet.

Het past of het past niet. En als het klopt en als het past dan is niets verlies en alles winst, dan is er meer ruimte om te verdiepen in mijzelf en opnieuw te ontdekken wie ik altijd al was.

 

Mijn blaadjes verkleuren al en ik laat al heel wat blaadjes vallen. Synchroon met de herfst.

 

Ik wens ook jou een heerlijke herfst.

 

Liefs, Marie-José

Hulp nodig? Of benieuwd wat ik voor je kan doen?

Maak een afspraak: https://www.reiju-tai.nl/contact/

Tussen Hoofd en Hart

Angst en schuldgevoel: Twee emoties die ons gevangen zetten tussen hoofd en hart. Wanneer ik kijk naar een blokkade als schuldgevoel bij de klachten waarmee mensen in mijn praktijk verschijnen, durf ik te stellen dat schuldgevoel niet iets is wat uit jezelf komt, maar van buiten naar binnen wordt gehaald. Schuldgevoel wordt aangepraat. Je durft jezelf niet te zijn of jezelf te laten horen of zien omdat je er van uit gaat dat je dan afgewezen en buitengesloten zult worden. Wat je nu creëert is dat je jezelf afwijst en buitensluit van het leven dat je vanuit je hart zo graag zou willen leven.

Schuldgevoel ligt in het verlengde van angst. Als je jezelf aanvaard zoals je bent, je unieke kwaliteiten erkent, oprecht van jezelf kunt houden heeft de angst voor afwijzing en buitensluiten geen grip op je en kunnen anderen je geen schuldgevoel aanpraten.

Geef je (levens)kracht niet zo makkelijk weg, wees blijmoedig. Door blij te zijn met jezelf en het leven zoals het zich aandient, toon je moed naar jezelf en dus ook naar anderen en het leven als geheel. Uiteindelijk leggen we allemaal alleen maar verantwoording af naar onszelf. Als je niet met jezelf in strijd gaat, jezelf aanvaard zoals je bent, ervaar je geen angst maar liefde, voel je ook niet de behoefte om te strijden met anderen. Leef vanuit het hart, luister naar je eerste impuls, je eerste ingeving. Luister naar je hart, want dat klopt.

Je hoeft je keuzes niet te verdedigen, dat zit in je hoofd; Bouw geen verdediging om je hart, laat het hart kloppen en de energie stromen. Je hoeft alleen maar te zijn.

Verwarring komt uit het hoofd, dus laat het hoofd rusten. Zoek gronding, voel hoe sterk je bent, blijf in je eigen energie. Maak je vrij van het gevecht tussen hoofd en hart, luister naar jezelf.

In mijn 7-jarige praktijkervaring durf ik hardop te stellen dat het leeuwendeel aan klachten voortkomen uit emotionele onbalans. Het niet (durven) luisteren naar je natuur. Het lichaam is prima in staat zichzelf te helen, geeft signalen als we ons gedrag dienen te veranderen om optimaal te kunnen functioneren. Ziekte is een uiting van ons langdurig zelf saboterend gedrag.

“Gezondheid is een toestand van volledig lichamelijk, geestelijk en sociaal welzijn en niet alleen de afwezigheid van aandoening of handicap”, WHO (1948)”

Ik schreef er al veel vaker over:

Luister jij naar jezelf? – Reiju Tai (reiju-tai.nl)

Of deze:

Angst, strijd en evenwicht – Reiju Tai (reiju-tai.nl)

Negentig procent van wat we doen en denken is een onbewuste actie en uit zich in non-verbale communicatie. Je lichaam spreekt tot je. Luister jij?

Hulp nodig? Of benieuwd wat ik voor je kan doen?

Maak een afspraak: https://www.reiju-tai.nl/contact/

De energie gaat de materie vooruit

Een zin die ik bijna dagelijks herhaal in mijn praktijk.

Alles in en om ons heen bestaat uit energie, heeft een trillingsfrequentie. Deze energie kunnen we niet altijd zien, maar wel voelen. Een negatief ingesteld persoon heeft een lage energie; een positief ingesteld persoon heeft een hoge energie.

Energetisch werk is werken met energie. Het Yin & Yang symbool laat zien dat schijnbaar tegengestelde krachten elkaar uitdagen en in beweging houden. Het resultaat daarvan is verandering. Zo word ook jij in het leven uitgedaagd door de dingen waar je tegenaan loopt. Het leven heeft jou iets duidelijk te maken over wie jij bent en hoe jij in het leven staat.

Alle energie is met elkaar verbonden.

Wij hebben invloed op onze omgeving met onze gedachten, overtuigingen, emoties, houding, gedrag, liefde en levensvreugde, angst en haat. Van hieruit trekken wij ervaringen naar ons toe en deze hebben weer effect op onze beleving en de keuzes die wij maken. Er is een wederzijdse wisselwerking tussen jou en je omgeving. Dus wat zijn jouw gedachten en gevoelens precies? En waar komen ze vandaan? Zijn ze van jou zelf of heb je ze misschien ongemerkt ergens opgepikt van een ander?

Onverwerkte ervaringen of niet geheelde stukken vanuit kindertijd of vorige levens liggen als herinnering opgeslagen in onze lichaamscellen en energieveld. Dit kan eenieder belemmeren om werkelijk te kiezen voor een fijn leven in liefde, geluk en overvloed. We herhalen vaak oude patronen van pijn, angst en onmacht waardoor wij verzuimen om de verbinding met onze eigen grootheid aan te gaan. Een energetische schoonmaak van je energieveld geeft weer helderheid, verbinding met de aarde en centreert jou in je eigen energie en licht.

Als wij ons niet veilig voelen om ons zelf te zijn of iets traumatisch hebben ervaren, dan reageert ons energiesysteem en gaan wij ons zelf beschermen. Vaak gebeurt dat door onszelf in te houden en aan te passen. Laten we aan de buitenkant zien wat onze omgeving van ons verwacht. We laten onszelf niet meer werkelijk zien en op den duur verliezen wij de verbinding met wie wij werkelijk zijn. Het resultaat is controlebehoefte, strijd of hier niet meer willen zijn.

Zo kunnen wij verstrikt raken in overlevings-, beschermings- of vluchtmechanismen. Hierdoor ontstaan verwarring, weerstand of blokkades in onszelf, die ons verhinderen om werkelijk ons eigen leven op te pakken en ons zelf te zijn. Wij gaan overleven. In de wisselwerking met de omgeving, krijgen wij dezelfde lading terug en trekken wij situaties aan die dit bevestigen. Deze invloeden van buitenaf kunnen daar dus nog een schepje bovenop doen en ons verder in de angst dwingen of houden. Angst werkt verlammend en zet ons in onmacht. Van daaruit ontstaat vanzelf de behoefte aan controle, zodat we veilig kunnen zijn.

Het is niet de bedoeling dat wij in angst leven, maar in liefde. Dit wil zeggen: werkelijk in verbinding zijn met jezelf en dus met het leven. Dit betekent ook dat jouw levensstroom vrij en rijkelijk stroomt en jou brengt wat jij je wenst in je leven (manifesteren). Om de angst los te kunnen laten, moeten wij uitzoeken waar die angst in oorsprong is ontstaan of gecreëerd. Dan kan de oorzaak geheeld, getransformeerd en zo nodig verwijderd worden uit jouw energieveld, zodat het vertrouwen weer kan herstellen.

Dat is energetisch werk.

Hulp nodig? Of benieuwd wat ik voor je kan doen?

Maak een afspraak: https://www.reiju-tai.nl/contact/

Scroll naar boven