Herfst - een tijd van loslaten

De herfst is een tijd van loslaten. Jezelf vrij maken van alles wat je niet meer dient. De onstuimigheid van de herfst komt overeen met de onstuimigheid van je geest in deze tijd van het jaar. De zonnige lange avonden zijn voorbij, buiten wordt het natter en kouder. We gaan meer naar binnen, letterlijk en figuurlijk. We zijn ook meer alleen of in beperkt gezelschap.

Ik ben zelf weer aan het opruimen geslagen; Mijn handen gaan letterlijk door de spullen in mijn huis. Wat is nog passend en wat niet meer. Ik ga ook door mijn kledingkast: wat past nog wel en wat past niet meer. Het opruimen is al wat langer gaande, aangezien mijn kinderen zijn uitgevlogen. Omdat de kinderen uit huis zijn gegaan zijn er heel wat oude herinneringen door mijn handen gegaan. Verkleedkleren van de kindertijd, verkleedkleren voor de thema feestjes bij de studie, tekeningen waarin ik de allerliefste ben en schrijven uit de puberteit waarin ik de meest vreselijke ben. Foto’s van alle levensfasen. Herinneringen en emoties. Zij zijn hun eigen leven begonnen, hebben de blaadjes van hun jeugd laten vallen. Voor mij blijven de herinneringen van hun opgroeien in ons huis.

En terwijl mijn handen door alle spullen en kleding gingen, liet ik ook op emotioneel gebied van alles los. Zuiverde ik mijn hoofd en hart van gevoelens en sentimenten die niet meer passen, die mij mezelf te veel laten aanpassen of die me mijn pas laten inhouden. Ik besef dat ik het niet meer passend wil maken; Het past of het past niet. En net als met alle spullen die ik opruim of inruim, doe ik dat ook met mijn eigen leven.

Want hoe vaak en hoe lang heb ik me klein gehouden of op de laatste plaats gezet. Hoe vaak heb ik me aangepast aan de levensfasen van mijn kinderen, aan hun behoeften, hun noden, hun groei en fasen. Met liefde liet ik mijn eigen behoeften en wensen, rust en ruimte varen om die van hen ruimte te geven, te financieren, rust te creëren voor hen of mijn kinderen op andere wijzen te ondersteunen. Te vaak en te veel heb ik mezelf opzij gezet om de ander de ruimte te geven, terwijl de ander geen ruimte had voor mij. Juist nu ze op zichzelf zijn gaan wonen en hun eigen plek in de wereld in gaan nemen, laten ze me zien hoe weinig ruimte ik nam voor mezelf; letterlijk, want ons huis stond vol met spullen die niet van mij zijn en met gemak achtergelaten. En niet alleen mijn kinderen, maar zeker ook andere mensen in mijn leven zakelijk en privé.

De letterlijke ruimte is gecreëerd, het huis en mijn hart zijn gezuiverd van rommel en overbodigheden, van onprettige gevoelens. En nu straalt het huis energie uit die lichter is, rustiger en overzichtelijker. En toch laat de beginnende herfst opnieuw zien dat er altijd wel wat te ruimen of te zuiveren valt. In mijn huis, in mijn hoofd, in mijn hart en in mijn lichaam. Waar mag ik nog loslaten? Waar mag ik nog gevoelens en gedachten nog laten meenemen door de wind. Klopt mijn hart nog voor de juiste zaken en mensen?

Zo ben ik dus al gestart met naar binnen te keren. Mijn blaadjes verkleuren al en ik laat al heel wat blaadjes vallen. Synchroon met de herfst en synchroon met mijn levensfase.  In liefde naar mezelf en met liefde naar mijn kinderen.

Ik wens ook jou een fijne herfst die je helpt loslaten  wat niet meer dient.

Hulp daarbij nodig?

Maak een afspraak: Contact | Ik beantwoord graag persoonlijk uw vragen | Reiju Tai (reiju-

 

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven